Nie przynoś tych nawiedzonych obiektów do domu

1. Robert Lalka

Kiedy Robert Eugene Otto, artysta z Key West - lub Gene, bo był bardziej znany rodzinie - miał cztery lata, dostał w prezencie lalkę. Jak głosi historia, lalka wyglądała trochę ludzko, ale trochę nie; nosił marynarski garnitur i swoją własną zabawkę, miniaturowego pluszowego lwa. Gene nazwał go Robertem i od chwili, gdy pojawił się po raz pierwszy, w jego domu rodzinnym dręczyły dziwne wydarzenia. Rodzice Gene'a od czasu do czasu słyszeli, jak Gene chichocze z kimś - nieznaną osobą o głębokim głosie - gdy przechodzili obok zamkniętych drzwi do jego sypialni; meble w pokojach, w których siedział Robert, przewróciły się; Gene zaczął mieć okropne koszmary; zabawki znikały i pojawiały się ponownie, okaleczone; a gdy coś poszło nie tak, Gene wypowiadał zdanie „Robert to zrobił”. Nawet po wygnaniu Roberta na strych przechodnie twierdzili, że widzieli małą postać przechodzącą od okna do okna. Wielu uważa, że ​​lalka jest przeklęta.

Obecnie Robert jest trzymany pod kluczem pod adresem Muzeum Fort East Martello w Key West ; możesz go odwiedzić, ale przed zrobieniem mu zdjęcia poproś go o pozwolenie. Nie lubi niechcianych zdjęć. I cokolwiek robisz, róbnieprzynieś do domu Replika lalki Roberta . Poważnie. Nie rób tego.

2. Obraz „Ręce mu się opierają”

Często określane jako „The Haunted eBay Painting”, „The Hands Resist Him” został znaleziony na terenie starego browaru przez parę z Kalifornii. Wystawili obraz na aukcję na eBayu w lutym 2000 roku, twierdząc, że postacie na obrazie czasami poruszały się samodzielnie - a czasami nawet wymykały się granicom samego obrazu. W końcu sprzedał się za aż 1025 dolarów, ponieważ podobno ludzie naprawdę lubią dekorować swoje domy przeklętymi obrazami.

Chociaż nie można zaprzeczyć, że utwór, który przedstawia młodego chłopca i laleczkę stojącą przed oknem i morze bezcielesnych rąk, jest trochę przerażający… prawdopodobnie nie jest przeklęty. Dzieło artysty Billa Stonehama, oparte na fotografii, którą zrobili mu rodzice, gdy byli dziećmi; on sam był raczej zaskoczony, gdy usłyszał o historiach dołączonych do jego utworu. Mówi Stoneham o symbolice obrazu , „Są wspomnienia, echa całego życia w jakimś miejscu…. Ręce to „inne życia”. Szklane drzwi, ta cienka zasłona między czuwaniem a snem. Dziewczyna / lalka jest wyimaginowanym towarzyszem lub przewodnikiem po tym królestwie ”.

On namalował kilka sequeli , tak poza tym. Trzech z nich. Zainteresowany kompletem?

3. Pudełko Dybuka

Pamiętaj o horrorze z 2012 rokuPosiadanie?Opierał się na prawdziwej historii - a przynajmniej tak prawdziwej, jak może być każda podobna historia. Przedmiot znany jako „Pudło dybuka” po raz pierwszy pojawił się w Internecie w 2003 roku, kiedy został wystawiony na aukcję w serwisie eBay. Jego ówczesny właściciel twierdził, że odebrał skrzynkę przeznaczoną do przechowywania wina na sprzedaży posiadłości w Portland w stanie Oregon w 2001 roku. Należała ona do Żydówki, która dożyła 103 lat; Zawsze powtarzała, że ​​w pudełku znajduje się dybuk, czyli zły duch, i nigdy, przenigdy nie powinno się go otwierać. Oczywiście nowy właściciel go otworzył… i jak można się domyślić, potem nie poszło tak dobrze. Podał go swojej matce, która natychmiast doznała udaru; poprosił swoją siostrę, żeby go trzymała, ale przestraszyło ją to, ponieważ nie pozostawało zamknięte; próbował go sprzedać, ale okazało się, że wrócił do jego drzwi z notatką „To ma złą ciemność”; i tak dalej.

Pudełko kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk od aukcji w 2003 roku; obecnie jest wystawiany o godz Nawiedzone Muzeum Zaka Bagansa w Las Vegas. Generalnie nie jestem fanem Zaka Bagansa i nie byłem w jego rzekomo Nawiedzonym Muzeum, więc naprawdę nie mogępolecićże sam się wybierasz ... ale to opcja, jeśli to, wiesz, twój dżem. Tak czy inaczej, nadal możesz zobaczyć plik Oryginalna aukcja tego przedmiotu w serwisie eBay została zarchiwizowana tutaj .

4. Lalka Annabelle

Rozmawialiśmy o Annabelle dogłębnie przed - w końcu ma zamiar mieć swój własny film - więc dam ci tutaj odświeżający kurs: kupiona w sklepie hobbystycznym w 1970 lalka, która później stała się znana jako Annabelle, wydała znaczną ilość czas terroryzował parę studentów pielęgniarstwa, zanim zostali wezwani eksperci paranormalni Lorraine i Ed Warren. Chociaż początkowo duch w lalce twierdził, że jest duchem młodej dziewczyny, Annabelle Higgins, którą znaleziono martwą w wieku siedmiu lat, ostatecznie stało się jasne, że tak nie jest.

kostiumy na halloween w rozmiarze plus 5x

Warrenowie ustalili, że „Annabelle” była w rzeczywistości demonem udającym ducha małej dziewczynki - a co gorsza, chciała ukraść dusze jednej z pielęgniarek. Wydawało się, że egzorcyzmy rozwiązały problem… ale Warrenowie, którzy zabrali Annabelle ze sobą na zakończenie sprawy, w końcu zbudowali zamkniętą skrzynkę dla lalki, gdy zaczęła przygotowywać się do swoich starych sztuczek w nowym domu. Możesz ją odwiedzić, jeśli chcesz; jest na wystawie w Muzeum Okultyzmu Warrena .

Warto zauważyć, że Annabelle przeszła jeden cholernie przeprojektowany występObecność, która zostanie również przeniesiona do jej własnego filmu. W rzeczywistości jest lalką Raggedy Ann, która wygląda trochę mniej przerażająco niż jej hollywoodzka wersja… ale nadal nie chciałbym, żeby siedziała gdziekolwiek w moim domu.

5. Krzesło Thomasa Busby'ego Stoop

Thomas Busby z Thirsk, North Yorkshire byłniemiły człowiek. W 1702 roku przybył pewnego dnia, aby odkryć swojego teścia, Daniela Auty'ego (czasami pisanego Awety - czy pisownia nie jest zabawna?) Siedzącego na swoim ulubionym krześle; wywołało to kłótnię, w wyniku której Auty groził, że odbierze jego córkę (kobiety jako własność ... wzdycha), zanim Busby wyrzucił go z domu. Tej nocy Busby udał się do domu Auty'ego, zabił go tłuczkiem młotkiem i ukrył ciało w lesie. Oczywiście znaleziono ciało; Busby został osądzony i skazany; Następnie został powieszony, smołowany i pozostawiony w szubienicy na poboczu drogi naprzeciwko zajazdu. Mówi się, że w drodze na szubienicę Busby zażądał drinka piwa w swoim ulubionym pubie, zanim wyrok został uchwalony. Kiedy skończył, powiedział: „Niech nagła śmierć przyjdzie na każdego, kto ośmieli się usiąść na moim krześle”.

Krzesło obecnie zajmuje miejsce w Muzeum Thirsk . Wielu, którzy w nim siedzieli, spotkało straszne losy, od guzów mózgu po wypadki samochodowe; w związku z tym w 1972 roku podjęto decyzję o zawieszeniu go pod sufitem, aby nikt nie mógł w nim siedzieć. Myślę, że to mądre posunięcie.

6. Suknia ślubna Anny Baker

W 1836 roku mistrz żelaza Elias Baker kupił posiadłość w pobliżu pieca Alleghany w Altoona w Pensylwanii. Wkrótce po tym, jak wprowadził się on, jego żona Hetty i ich dwaj synowie, Elias i Hetty powitali trzecie dziecko, córeczkę imieniem Anna. Według opowieści, zanim Anna osiągnęła wiek małżeński, zakochała się w miejscowym hutniku. Zaręczyli się potajemnie, posuwając się nawet do tego, by zdobyć piękną suknię dla Anny na ich ślub. Niestety, jej ojciec odkrył ich plan i zabronił Annie poślubić mężczyznę, którego kochała; był dla niej zbyt niską klasą, powiedział Elias. Mecz nigdy by się nie udał. Suknia ślubna nie była noszona , a Anna Baker zmarła jako stara panna w 1914 roku. Sukienka pozostała na wystawie w Muzeum historycznego domu ostatecznie przekształciło się w Baker Mansion od jakiegoś czasu - i od czasu do czasu zdawało się, że tańczy sam z siebie, trzepocząc rękawami i stukającymi w pasujące do nich kapciami, jakby poruszanymi przez nieistniejący wiatr.

Nie ma nic lepszego niż para zakochanych kochanków, którzy dodają trochę energii do legendy - ale przynajmniej ta została w pełni zdemaskowana. Według dyrektora wykonawczego Towarzystwa Historycznego Hrabstwa Blair, które obecnie utrzymuje Baker Mansion, sukienka była noszona przez Elizabeth Bell w 1830 roku . Bell była córką innego żelaznego mistrza, Edwarda Bella; pokój, w którym została wystawiona sukienka, upamiętnia rodzinę Bellów. Niestety suknię trzeba było wycofać z obiegu; uległ zbytniej degradacji z powodu ekspozycji na światło i inne zanieczyszczenia unoszące się w powietrzu.

7. Obraz „Płaczącego chłopca”

Prawdopodobnie widziałeś `` Płaczący chłopiec '' przed. Może zauważyłeś, że wisi w modelowym domu lub ozdabia ściany szarej i ponurej poczekalni. Malowany przez włoskiego artystę Bruno Amadio, znanego powszechnie jako Bragolin, „Crying Boy” to jeden z serii obrazów przedstawiających zapłakane dzieci wpatrujące się w widza. Produkowane masowo i szeroko rozpowszechniane egzemplarze „The Crying Boy” pojawiły się na świecie od lat pięćdziesiątych XX wieku.

Ale w 1985 roku wydarzyło się coś dziwnego. Zaczęły krążyć historie - historie o odciskach „Płaczącego chłopca” znalezionych w ruinach spalonych domów, zupełnie nietkniętych. Żaden strażak nie wpuścił kopii obrazu do swojego domu, a ludzie zaczęli mówić o nich jako o czymś nienaturalnym. Coś złego.

Ale można śmiało powiedzieć, że ta historia jest fałszywa. Po raz pierwszy został rozpowszechniony w brytyjskim brukuSłońcei, no cóż… Tabloidy donoszą również o ludziach, którzy widzieli Całun Turyński w magiczny sposób pojawiający się na ich naleśnikach. Steven Punt próbował dotrzeć do sedna plotek w jednym z odcinków programu BBC Radio FourPunkt PI;odkrył, że powłoka lakieru wydruków była ognioodporna ze względu na ich nieprzepuszczalność dla płomieni.

Nadal nie są jednak pewni, dlaczego ramki pozostały niespalone.

8. Pomnik Kobiety z Lemb

Jesteśmy prawie pewni, że posąg znany jako Kobieta z Lemb jest przedstawieniem bogini płodności… ale równie dobrze może to być posąg śmierci, ponieważ dobry sos, to wszystko, co wydaje się następować po nim. Pochodzący z około 3500 roku p.n.e. posąg został odzyskany z Lemb na Cyprze w 1878 roku. Od tego czasu miał co najmniej czterech różnych właścicieli, z których wszyscy zginęli w ciągu sześciu lat od jego otrzymania. Najpierw był Lord Elphont: wszystkich siedmiu członków jego rodziny zmarło w ciągu sześciu lat od przybycia posągu do ich domu. Rodzina Ivora Menucciego - właściciel numer dwa - wszystko poszło w ciągu czterech lat, podobnie jak rodzina lorda Thompsona-Noela, właściciela numer trzy. Właściciel numer cztery, Sir Alan Biverbrook, wraz z żoną i dwiema córkami, poszli następni… ale zanim całkowicie wykończyli rodzinę, dwaj pozostali synowie podarowali posąg Muzeum Narodowemu Szkocji w Edynburgu. W ciągu roku zmarł także kustosz muzeum, który zajął się przejęciem. Freaky, nie?

... A przynajmniej byłoby, gdyby historia była prawdziwa. Według Roba Brickena z IO9 posąg istnieje, ale opowieści, które się do niego przylegają, są prawie całkowicie wymyślone. Jest często określany jako Pani Lemba ; została odkryta w 1970, a nie w 1878; i jest częścią ogólnej kolekcji Muzeum Cypryjskiego w Nikozji, odkąd została odnaleziona. To też, no wiesz, nikogo nie zabiło, więc brawo za to.

9. Wazon Basano

Podobnie jak wiele obiektów na tej liście, śmierć wydaje się następować po tym antycznym srebrnym wazonie. Tak naprawdę nie wiemy, gdzie Wazon Basano pochodzi, ale jesteśmy prawie pewni, że powstał we Włoszech w XV wieku. Ktoś znalazł go w 1988 roku - znowu, kiedy, tak naprawdę nie wiemy - i chociaż przyszedł z notatką o treści „Uwaga, ta waza przynosi śmierć”, ktoś zdecydował, że będzie tonaprawdę dobry pomysłzlicytować. Sprzedano go za cztery miliony lirów - wówczas około 2300 dolarów - a trzy miesiące później jego nowy właściciel już nie żył. Kolejny właściciel podobnie zmarł, tym razem po dwóch miesiącach. Wzór trwał dalej, od właściciela do właściciela, aż w końcu policja zdecydowała, że ​​wystarczy i gdzieś go zakopała. Nikomu nie powiedzą, gdzie - ale nie ma sprawy. Poważnie, chłopaki. Zrobićnieidź i wykop to, nawet jeśli tojestprzeważnie mit.

10. Łóżka piętrowe rodziny Tallmanów

W 1986 roku Deborah i Allen Tallmanowie przeprowadzili się z małymi dziećmi do domu przy Larabee Street w Horicon, Wisconsin. W 1987 roku kupili zestaw łóżek piętrowych z drugiej ręki dla swoich dzieci za 100 dolarów. Ale do 1988 roku wyprowadzili się z domu i zakopali prycze na wysypisku, gdzie mieli nadzieję, że nikt już nigdy ich nie zobaczy.

Widzisz, kiedy przynieśli łóżka piętrowe do domu, przynieśli ze sobą coś więcej niż tylko mebel. Przynieśli coś… jeszcze. Coś, co terroryzowało ich od miesięcy : Zaczęli widzieć dziwne kształty w swoim domu, słysząc głosy, które nie należały do ​​żadnego z Tallmanów, walcząc z radiobudzikami, które same zmieniały kanały i meblami, które poruszały się, gdy nikt nie patrzył, i wyskakiwały z ich skór z przerażeniem, gdy bez ostrzeżenia pojawiła się zjawa starej kobiety.

Około pół roku po tym, jak przynieśli łóżka piętrowe do domu, Tallmanowie mieli już dość. Pozbyli się łóżek - powiedziała wówczas Deborah Tallman do UPI łóżka zakopano w sobotę na wysypisku śmieci gdzie nikt nigdy nie będzie budował. Zabrali je tam i zaorali ”- i wystawili dom na sprzedaż. Ale chociaż żadnych innych mieszkańców domu kiedykolwiek donosili o jakiejkolwiek nadprzyrodzonej aktywności, z okresu późnych lat 80., kiedy Tallmanowie mieszkali pod adresem, który ich trzymał. Deborah Tallman powiedziała UPI po ich wyprowadzce: „Myślę, że minie dużo czasu, zanim wszystko wróci do normy. Nadal nie mogę siedzieć w domu w nocy i nie bój się ciemności ”.

O ile wiadomo, łóżka nigdy nie zostały odkopane.

Ale to nie znaczy, że ich jeszcze nie ma.

Czekanie.

Czekam, aż następna rodzina zabierze ich do domu.

Ten post został pierwotnie opublikowany 2 października 2014 r. Został zaktualizowany 11 czerwca 2019 r.