Atoosa Rubenstein wiedziała, że ​​zrobiła to, gdy została oszukana przez SNL

W serii pytań i odpowiedzi Bustle's 28, kobiety sukcesu opisują dokładnie, jak wyglądało ich życie, gdy miały 28 lat – co nosiły, gdzie pracowały, co je najbardziej stresowało i co, jeśli w ogóle, zrobiłyby inaczej. Tym razem były SiedemnaścieorazKosmodziewczyna!redaktor naczelny Atoosa Rubenstein zastanawia się nad rokiem, w którym po raz pierwszy poczuła, że ​​ucieleśniała swoją rolę.

Kiedy wystartowałaKosmodziewczyna!w wieku 26 lat Atoosa Rubenstein została najmłodszym redaktorem naczelnym w historii Hearst Magazines — ale miała 28 lat, kiedy w 2000 roku osiągnęła swój szczyt na szczycie mastheadu. Nowopowstający magazyn był w stanie wylądować celebrytów z listy B tylko na okładkę błyszczącego filmu, dopóki wschodzący boysband nie odwrócił losów. Terry Iacuzzo, znany na całym świecie medium, odwiedził nas pewnego dnia w biurze. Pomyślałem: „Terry, co, do cholery, [czy mogę] zrobić, żeby ten magazyn sprzedawał się lepiej?” A ona po prostu na mnie spojrzała i powiedziała: „Czy strzelasz do grupy chłopców na okładkę? Widzę chłopców ze szczeniętami”, 49-letni Rubenstein, mówi Bustle. Kręciliśmy coś w rodzaju nowego zespołu o nazwie *NSYNC do dwustronicowego profilu w środku. Zadzwoniłem więc do dyrektora kreatywnego i powiedziałem: „Zabierz teraz szczeniaki na sesję!”. I zrobili.

W następnych latach Rubenstein przejął sterSiedemnaście,stworzył serial MTVpanna siedemnaście(w którym o tytuł tytularny walczyło 17 dziewcząt) i stała się częstym sędzią gościnnym nanowy top model Ameryki. Ale do 2006 roku Rubenstein odeszła od świata mediów, aby założyć firmę produkcyjną i wychować swoje dzieci. Nigdy nie oglądała się za siebie.

To znaczy, dopóki nie odkryła konta na Instagramie @thankyouatoosa . Prowadzone przez pisarza Caseya Lewisa konto jest samozwańczą odą do magazynów dla nastolatków i Atoosa Rubenstein, z siatką pełną boleśnie nostalgicznych rozkładówek z udziałem Mischy Barton, Amandy Bynes i pre-Glossier Emily Weiss (plus kilka na dokładkę listów ukochanego redaktora Rubensteina). Casey po prostu tchnęła we mnie życie i przypomniała mi, kim jestem, mówi Rubenstein. Nadal jestem bardzo dumny z zespołów, z którymi pracowałem, więc widząc ich projekty i układy mody [spowodowało] wiele radości i dumy.

Relacja zainspirowała również Rubenstein do powrotu do swoich korzeni, pisania artykułów, które sprawiają, że jej wielbiciele wszędzie czują się naprawdę widziani. Zawsze w czołówce —Kosmodziewczyna!był pierwszym magazynem, który wystartował z własną stroną internetową — Rubenstein używa Substack do swojego nowego przedsięwzięcia, Atoosa Nieedytowane . Biuletyn trafiający prosto do skrzynek odbiorczych czytelników zainspirował fanów do bezpośredniego kontaktu z nią ze swoimi zmaganiami, triumfami i palącymi pytaniami. Mówi, że to ta intymna przestrzeń [w której prowadzimy] rozmowy przez e-mail. Jest retro, podobnie jak czasy, kiedy pozowała nastoletnim bicie serc z Shar Peisem. Poniżej Rubenstein opowiada o swojej miłości do Eminema, swoich doświadczeniach z wypaleniem oraz o tym, kiedy wcześniej opuściła Met Gala.

Wróć do 2000 roku, kiedy miałeś 28 lat.

Boże, wszystko było świetnie. Rok wcześniej naprawdę nad tym pracowałemKosmodziewczyna!i był to bardzo wyczerpujący czas. Nie mówię, że 2000 nie było, ale magazyn wyszedł, zaczęliśmy mieć dobrych ludzi na okładce, a moje życie zaczęło się zmieniać. Nagle wzrosło zainteresowanie mediów mną. Zdobyłem nagrodę Ad Age. Miałem 40 poniżej 40 lat w jednym czasopiśmie, 30 poniżej 30 w innym.

Jedną z rzeczy, z którymi naprawdę się zmagałam w dzieciństwie, było to, że nikt nie zwracał na mnie uwagi w domu. Nie byłam planowaną ciążą, a moje rodzeństwo było dużo, dużo starsze. Mieliśmy ciężki czas finansowo, więc często byłem po prostu sam. Tak więc, aby nagle uzyskać całą tę uwagę, czułem się naprawdę, naprawdę dobrze, ale w pewien sposób [gdzie] prawie nadrabiał coś, czego nigdy nie mógł nadrobić.

Wyobrażam sobie, że to było prawie odurzające.

Myślę, że masz rację. Po prostu kochałem [prasę], więc wiedziałem, jak to zdobyć. Nauczyłem się być tym, kim chcieli. I tam rozpoczął się związek, w którym w końcu czułem się nieswojo. Ale w tamtym czasie to było jak dobre wieści i jeszcze więcej dobrych wieści.

Czy wydałeś coś do świętowania?

Dostałem swój pierwszy samochód. To było czarne porsche i to był rok Eminema Marshall Mathers LP wyszedł, więc jeździłem po okolicy, puszczając ten album. To wstrząsnęło moim światem. Kupiłem też dużo bajecznych ubrań, ponieważ w wieku 28 lat miałem dodatek na ubrania [od Hearst]. Chcę powiedzieć, że było to 10 kawałków i pamiętam, że miałem [osobistą klientkę] Doris, która była legendą w Barney’s, i szedłem i dawałem ten dodatek na ubrania za jednym posiedzeniem.

Jaki był wtedy twój styl zarządzania?

Miałam dużo kreatywności i wizji, ale byłam redaktorką mody. Po prostu nie miałem doświadczenia w zarządzaniu. Nie wiedziałem, jak powstała reszta magazynu. [Nie wiedziałem o] słowach. Kiedy po raz pierwszy dostałem tę pracę, Kate [White], redaktorkaKosmos,powiedział: „Och, powinieneś wysłać e-maila do tych redaktorów i poprosić ich o opinię na temat tego, kogo powinieneś zatrudnić jako [redaktorów], ponieważ mogą mieć jakieś bolesne uczucia, że ​​nie dostali [twojej] pracy. Wysłałem bardzo miłego e-maila i jeden z nich przypadkowo odpisał mi, mówiąc: Wygląda na to, że dziewczyna od mody potrzebuje gramatyka. A potem wpadła do mojego biura i powiedziała: „Och, byłam dla ciebie taka podła, przez przypadek”. Nie żeby powiedziała coś strasznego, ale czułem się bezbronny. Więc jak prowadziłem? Prowadziłem z wrażliwością.

Rubenstein z Rihanną.Shane Gritzinger/FilmMagic/Getty Images

Zaskakuje mnie, że słowa wydawały Ci się obce, ponieważ to, co ludzie tak kochali w Twoich czasopismach, to listy od redakcji, które napisałeś. Jak zacząłeś szlifować swój głos?

To dlatego, że był to magazyn mówiony. Mam dysleksję, więc przeczytałbym wszystko na głos. Miałbym o wiele, wiele więcej nabojów niż chyba w jakimkolwiek innym magazynie, bo dla mnie to było jak pentametr. Kadencja musiała być odpowiednia. Jeśli ktoś w tym procesie wyjął słowo lub zmienił słowo [i] przepływ był wyłączony, gdy był odczytywany na głos — wtedy nie obchodziło mnie, czy wysyłamy, nie obchodziło mnie, czy istnieje ostateczny termin. Mówiłem ludziom: „Robimy to dla tej jebanej dziewczyny i nie obchodzi mnie, dokąd chcesz iść”. W ten sposób bardzo ciężko mi się pracowało. Ale z drugiej strony wiedzieli, że nigdy nie chodziło o mnie. Miałem ogromne zaangażowanie w stosunku do czytelnika.

Jak wyglądała dla ciebie typowa piątkowa noc?

Kochanie, pracowałam siedem dni w tygodniu. Będą dni, w których na pewno będę spędzać w biurze całe noce. I pamiętam, kiedy miałam 28 lat, wyszedł duży artykuł wten Obserwator. Pamiętam, że szef PR firmy [Hearst] zwołał spotkanie i powiedział: „Zamierzają iść po kąt wypalenia. Że pracujesz tak ciężko, że się wypalisz. Musimy to zdusić w zarodku. Pamiętam, że byli tym zaniepokojeni, ponieważ byłem na Met Ball przez rok i miałem telefon o 21:30, więc wróciłem do biura. I to byłem ja. Cały czas pracowałem. Pod pewnymi względami czułem się prawie tak, jakbym musiał zarobić na swoje utrzymanie.

Inni redaktorzy naczelni byli o wiele starsi ode mnie i pod pewnymi względami mogłem powiedzieć, że po prostu patrzyli na mnie w stylu: „Co? Wracasz do biura? Ale mój mąż przynosił mi jedzenie późno w nocy, jak McDonald's. Kochałem McDonalda. Byłem dużym dzieckiem. Kiedy tylko mogliśmy uciec, robiliśmy takie rzeczy, jak pójście do Cedar Point w Ohio, abym mógł jeździć kolejką górską. Był we mnie dzieciak, który nigdy się nie bawił, ze względu na rodzaj dzieciństwa, jakie miałem. Miałam bardzo miłych rodziców, nie zrozum mnie źle. Ale teraz, kiedy w końcu miałem trochę pieniędzy, chciałem po prostu robić te [dziecięce] rzeczy.

przeznaczenie w znalezieniu łódki

Jaką radę dałbyś swojemu 28-letniemu ja?

Powiedziałbym tylko, że nie musisz tego robić, żeby zasłużyć na miłość. Myślę, że to, co skłoniło mnie do wyjątkowo długiej pracy – co z kolei sprawiło, że mój zespół pracował wyjątkowo długo – było to, że w końcu w ten sposób zwróciłam na siebie uwagę mojej mamy. Kochała to wszystko. A ja po prostu tak ciężko pracowałem. Ale byłam młoda i piękna i powinnam mieć plany na piątkowe wieczory. Powinienem żyć życiem.

Czy był taki moment w twojej karierze, kiedy czułeś, że naprawdę ci się udało?

Pewnego ranka [w 2006 r.] mój mąż i ja obudziliśmy się w południe i szliśmy właśnie na brunch. W tamtych czasach miałeś telefony z klapką i jeśli telefon z klapką znajdował się w niewłaściwym miejscu w twoim mieszkaniu, nie miałbyś żadnej usługi. Więc mój telefon nie dzwonił przez całą noc ani przez cały ranek, ale kiedy szliśmy na brunch, mój telefon się wysadzał. Pomyślałem: Co do cholery? Zostałem sfałszowanySobotnia noc na żywonoc przed. Maya Rudolph zagrała Anoosę Rosenfeld , redaktor magazynu dla nastolatków. To byłonaprawdęinteresujący.

Ten wywiad został zredagowany i skondensowany dla jasności.