16 czytań żałobnych z wierszy

Choć wolelibyśmy o tym nie myśleć, wszyscy musimy kiedyś umrzeć. Jeśli znajdziesz się w sytuacji planowania wyjazdu bliskiej osoby, mam nadzieję, że ta lista odczyty pogrzebowe z wierszy ułatwia twoje przedsięwzięcie.

W przeciwieństwie do wesel pogrzeby rzadko są planowane z dużym wyprzedzeniem . Wielu żałobników zostało pozostawionych samotnie, nie omawiając życzeń swoich bliskich. Pod wpływem żalu osoby, które odbyły te rozmowy, mogą nadal czuć się niedostatecznie przygotowane, gdy nadejdzie czas.

Często jest to dobry pomysł zaplanuj własny pogrzeb , nawet jeśli nie spodziewasz się śmierci w najbliższej przyszłości. Jeśli nie czujesz się na siłach, by zaplanować każdy szczegół ceremonii, możesz sporządzić listy muzyki, czytań, kwiatów, pism religijnych i innych szczegółów, które uważasz za miłe. Ta prosta czynność odciąży ramiona najbliższych krewnych, gdy tylko pojawi się Twój numer.

Dla tych z Was, którzy dużo czytali poezja o śmierci lub brałeś udział w kilku pogrzebach, wiele czytań z tej listy będzie ci znanych. Jeśli to terytorium jest zupełnie nieznane, nie martw się. Po prostu nie spiesz się, przeczytaj wybrane opcje z najbliższymi i podejmij jakąkolwiek decyzję, którą uważasz za właściwą.

1. „O tej godzinie” wg James Joyce

W tej godzinie, kiedy wszystko się uspokoi, O samotny stróżu nieba, czy słyszysz nocny wiatr i westchnienia harf grających ku Miłości, aby otworzyć blade bramy wschodu słońca?

Kiedy wszystko spocznie, czy ty sam zbudzisz się, by usłyszeć słodkie harfy grające Miłość przed nim na jego drodze, A nocny wiatr odpowiada w antyfonie Aż noc przeminie?

Grajcie na niewidzialnych harfach ku Miłości, której droga w niebie jest lśniąca W tej godzinie, kiedy łagodne światła przychodzą i odchodzą, łagodna słodka muzyka w powietrzu na górze i na ziemi poniżej.

2. „Nie stój przy moim grobie i nie płacz” Mary Elizabeth Frye

Nie stój przy moim grobie i nie płacz, mnie tam nie ma. Nie śpię, jestem tysiącem wiatrów, które wieją, jestem diamentem lśni na śniegu, jestem słońcem na dojrzałym ziarnie, jestem delikatnym jesiennym deszczem, kiedy budzisz się w porannej ciszy, jestem szybkim, podnoszącym na duchu pędem ciche ptaki w locie w kółko, jestem miękkimi gwiazdami, które świecą w nocy, nie stój przy moim grobie i nie płacz; nie ma mnie tam. Nie umarłem.

jak urozmaicić seks lesbijski

3. „Nasze hulanki już się skończyły”Burzaprzez William Szekspir

Nasze hulanki już się skończyły. Ci nasi aktorzy, jak ci przepowiedziałem, byli wszyscy duchami i są roztopieni w powietrzu, w powietrzu: I jak bezpodstawna tkanina tej wizji, pokryte chmurami wieże, wspaniałe pałace, uroczyste świątynie, sam wielki glob Tak, wszystko, co odziedziczy, rozpuści się I jak ten niematerialny korowód wyblaknie, Nie zostawiaj stojaka za sobą. Jesteśmy takimi jak marzenia, a nasze małe życie kręci się we śnie.

4. „Pożegnanie” wg Anne Brontë

Pożegnanie! ale bez pożegnania Wszystkim moim najgorętszym myślom o Tobie: w moim sercu jeszcze będą mieszkać; Będą mnie wiwatować i pocieszać.

O, piękna i pełna wdzięku! Gdybyś nigdy nie spotkał mojego oka, nie marzyłbym o żywej twarzy. Mógłbym sobie wyobrazić uroki do tej pory.

Gdybym nigdy więcej nie ujrzał tej postaci i twarzy tak mi drogich, Ani nie słyszał twojego głosu, nadal chciałbym zachować ich pamięć.

Ten głos, którego magia może obudzić echo w moich piersiach, Tworząc uczucia, które samotnie mogą rozbudzić mój transowy duch.

biustonosz do koszuli bez pleców

To śmiejące się oko, którego słonecznego promienia Moja pamięć nie będzie mniej ceniona —I och, ten uśmiech! których radosny blask Ani śmiertelny język nie może wyrazić.

Adieu, ale pozwól mi nadal pielęgnować nadzieję, z którą nie mogę się rozstać, pogarda może ranić, a chłód chłodzić, Ale wciąż pozostaje w moim sercu.

I któż może to powiedzieć, jak tylko Niebo, nareszcie, Niech odpowie na wszystkie moje tysiące modlitw I każe przyszłości spłacić przeszłość Z radością za udrękę, uśmiechem za łzy?

5. „Requiem” wg Robert Louis Stevenson

Pod szerokim i rozgwieżdżonym niebem wykop grób i pozwól mi leżeć, cieszę się, że żyłem i chętnie umarłem, I położyłem mnie z wolą.

To jest werset, który dla mnie pochowałeś:Tutaj leży tam, gdzie pragnął być; Dom jest marynarzem, domem z morza, a domem myśliwym ze wzgórza.

6. „Pamiętaj” wg Christina Rosetti

Pamiętaj o mnie, kiedy odejdę, Odszedłem daleko w cichą ziemię; Kiedy nie możesz już dłużej trzymać mnie za rękę, Ani też nie odwracam się, by iść, ale odwracam się. Pamiętaj o mnie, kiedy już nie będzie dnia po dniu Mówisz mi o naszej przyszłości, którą planowałeś: Tylko pamiętaj mnie; rozumiesz, wtedy będzie późno na radę lub modlitwę, ale jeśli zapomnisz o mnie na chwilę A potem pamiętaj, nie smuć się, bo jeśli ciemność i zepsucie pozostawiają ślad myśli, które kiedyś miałem, Lepiej zdecydowanie powinieneś zapomnij i uśmiechnij się, niż powinieneś pamiętać i być smutnym.

7. „Nic złota nie może zostać” Robert Frost

Pierwszą zielenią natury jest złoto, Jej najtwardszy odcień do trzymania. Jej wczesny liść to kwiat; Ale tylko przez godzinę. Potem liść zamienia się w liść. Eden zatonął w żałobie, więc świt schodzi po dzień. Nic złota nie może pozostać.

8. „Ale nie zapomniano” Dorothy Parker

Myślę, że nieważne, gdzie zbłądzisz, że pójdę z tobą drogą, choćbyś wędrował po słodszych krainach, Nie zapomnisz szybko moich rąk, Ani sposobu, w jaki trzymałem głowę, ani wszystkich drżących rzeczy, które powiedziałem. Nadal będziesz mnie widzieć, małego i białego i uśmiechniętego, w tajemniczą noc, I poczuć moje ramiona wokół ciebie, gdy nadejdzie dzień, powracając z powrotem, Myślę, nieważne gdzie jesteś, zatrzymasz mnie w swojej pamięci i zachowasz mój obraz, tam beze mnie, opowiadając później o mnie kocha.

9. „Śmierć nie bądź dumny” John Donne

Śmierci nie bądź dumny, chociaż niektórzy nazywają cię Potężnym i strasznym, bo nie jesteś taki, Bo tych, o których myślisz, obalisz, Nie umieraj, biedna śmierć, ani nie możesz mnie zabić. Sleepe, który oprócz twoich obrazów pszczół, Wiele przyjemności, a potem od ciebie, znacznie więcej musi płynąć, I wkrótce nasi najlepsi ludzie z tobą pójdą, Reszta ich kości i dostawa duszy. Jesteś niewolnikiem Losu, szansy, królów i zdesperowani ludzie, I robisz z trucizną, wojną i chorobą, A poppie lub czary mogą również nas uśpić, I lepiej niż twoje potknięcie; Dlaczego więc puchniesz? Jeden krótki sen minął, budzimy się na wieki, A śmierci już nie będzie; śmierć, umrzesz.

10. „Pamiętaj mnie” wg Margaret Mead

Pamiętajcie o mnie: do żywych odszedłem, do smutnych nigdy nie wrócę, do złych oszukano mnie, ale szczęśliwym jestem spokojny, a wiernym nigdy nie odszedłem, nie mogę być widzianym, ale mogę być słyszany, więc jak stoisz na brzegu i wpatrujesz się w piękne morze - pamiętaj o mnie, patrząc z podziwem na potężny las i jego wielki majestat - pamiętaj o mnie, gdy patrzysz na kwiat i podziwiaj jego prostotę - pamiętaj mnie, pamiętaj mnie w swoim sercu, w swoich myślach, w swoich wspomnieniach z czasów, które kochaliśmy, chwil, kiedy płakaliśmy, kiedy walczyliśmy, kiedy się śmialiśmy, bo jeśli zawsze o mnie myślisz, ja nigdy przepadnij.

11. „(noszę ze sobą twoje serce (noszę je)” e.e. cummings

noszę twoje serce ze sobą (noszę je w swoim sercu) nigdy nie jestem bez niego (dokądkolwiek pójdę, moja droga; a cokolwiek jest zrobione tylko ja, to twoje dzieło, kochanie) nie boję się losu (bo ty jesteś moim przeznaczeniem, moja słodka) nie chcę żadnego świata (bo piękny jesteś moim światem, moim prawdziwym) i to ty jesteś tym, czym księżyc zawsze oznaczał i cokolwiek słońce zawsze będzie śpiewać, to ty

oto najgłębsza tajemnica, której nikt nie zna (tu jest korzeń korzenia i pączek pąka i niebo nieba drzewa zwanego życiem; które rośnie wyżej niż dusza może mieć nadzieję lub umysł może ukryć) i to jest cud, który zachowuje gwiazdy oddzielnie

noszę twoje serce (noszę je w swoim sercu)

12. „Do mojego drogiego i kochającego męża” wg Anne Bradstreet

Gdyby kiedykolwiek było dwoje, to z pewnością my; jeśliby mężczyzna był kochany przez żonę, to ty; jeśli kiedykolwiek żona była szczęśliwa w mężczyźnie, porównajcie ze mną, kobiety, jeśli potraficie; ceniam twoją miłość bardziej niż całe kopalnie. złoto, Albo wszystkie bogactwa, które posiada Wschód; moja miłość jest taka, że ​​rzeki nie mogą zgasić, ani nic z miłości od ciebie nie dają odpłaty; Twoja miłość jest taka, nie mogę odpowiedzieć; Niebiosa nagradzają cię wielorakie, proszę. dopóki żyjemy, w miłości bądźmy tak wytrwali, Abyśmy nie żyli już nigdy.

13. „Kiedy obawiam się, że mogę przestać być” wg John Keats

Kiedy obawiam się, że mogę przestać istnieć, zanim mój długopis zebrał mój tętniący życiem mózg, Przed wysokimi książkami, w charakterze, Trzymaj jak bogate zbieracze w pełni dojrzałe ziarno; Kiedy widzę na rozgwieżdżonej nocy ogromne mętne symbole wysoki romans I myślę, że nigdy nie przeżyję, by odszukać Ich cienie magiczną ręką przypadku; A kiedy poczuję, piękna istota godziny, Że nigdy więcej na ciebie nie spojrzę, Nigdy nie rozkoszuję się czarodziejską mocą bezrefleksyjna miłość - wtedy na brzegu szerokiego świata stoję samotnie i myślę Dopóki miłość i sława do nicości nie zatoną.

14. „Powitanie nowego życia” wg Anna Barbauld

Życie, byliśmy razem od dawna Przez przyjemną i pochmurną pogodę; „Trudno jest rozstać się, gdy przyjaciele są drodzy” Być może ”skośność kosztuje westchnienie, łzę; Potem ukradnij się, daj małe ostrzeżenie, Wybierz swój własny czas: Nie mów„ Dobranoc, ale w jakimś jaśniejszym klimacie Powiedz mi „Dzień dobry”.

15. „Sonnet 71” wg William Szekspir

Nie opłakuj mnie już, kiedy umrę, niż usłyszysz gburowaty ponury dzwonek Ostrzegaj świat, że uciekłem z tego podłego świata z najgorszymi robakami, które mają mieszkać; Nie, jeśli czytasz ten wers, nie pamiętaj o Ręce, która to napisała; bo tak cię kocham, żebym zapomniał o mnie w twoich słodkich myślach, jeśli myśląc o mnie, przyprawi cię o biada. O, jeśli (mówię) spojrzysz na ten werset, Kiedy (być może) zmieszałem się z gliną, Czy nie tak bardzo, jak moje biedne imię recytuje, Ale niech twoja miłość nawet z moim życiem upadnie, Aby mądry świat nie spojrzał w twój jęk I nie kpił ze mnie po moim odejściu.

16. „Making a Fist” wg Naomi Shibab Nye

Po raz pierwszy, na drodze na północ od Tampico, poczułem, jak życie wysuwa się ze mnie, bęben na pustyni, coraz trudniejszy do usłyszenia. Miałem siedem lat, leżałem w samochodzie i patrzyłem, jak palmy wirują obrzydliwy wzór obok Mój żołądek był melonem rozłupanym szeroko pod skórą.

„Skąd wiesz, czy umrzesz?” Błagałam matkę. Podróżowaliśmy przez wiele dni. Z dziwną pewnością siebie odpowiedziała: „Kiedy nie możesz już zacisnąć pięści”.

przebijanie łechtaczki

Po latach uśmiecham się, myśląc o tej podróży, o granicach, które musimy przekroczyć osobno, naznaczonych naszymi niemożliwymi do rozwiązania nieszczęściami. Ja, który nie umarłem, który wciąż żyję, wciąż leżąc na tylnym siedzeniu za wszystkimi moimi pytaniami, zaciskając i otwierając jedną małą dłoń .

Wizerunek: Daria Shevtsova / Unsplash Giphy (8)