Brzydka prawda ujawniona przez „brąz”

Jako były zawodowy gimnastyk z niecierpliwością czekałem UwolnienieBrąz od kiedy komedia po raz pierwszy trafiła na Festiwal Filmowy w Sundance ponad rok temu. Gimnastyka była ważną częścią mojego życia, kiedy dorastałem i rzadko kiedy niszowy sport przyciąga uwagę Hollywood. Ostatni duży film o gimnastyce miał miejsce w 2006 rokuPrzyklej to. Brąz,lubićPrzyklej to,wybiera drogę komedii, by pokazać przesadną wersję bardzo poważnego sportu. Ale czymś, czego nie spodziewałem się po filmie, była wzruszająca i bardziej subtelna fabuła, badająca czasami ciemną stronę tego, co dzieje się, gdy nasi ulubieni olimpijczycy znikają z widoku publicznego.

Brązjest zabawny, sprośny i sprytny. Historia koncentruje się wokół podróży Hope Ann Gregory (znakomicie granej przez Melissę Rauch), bohaterki z małego miasteczka, której kariera gimnastyczna miała być złotem na największej scenie świata. Ale po zerwaniu ścięgna Achillesa podczas zawodów, Hope stała się bohaterem podobnym do Kerri Strug, kończąc spotkanie dla drużyny USA, aby zdobyć brązowy medal i serca narodu.

Mam nadzieję, że Ann Gregory wróciła do swojego rodzinnego miasta Amherst w Ohio, najjaśniejsza gwiazda, najbardziej szanowany rodzaj amerykańskiego bohatera: sportowiec, który poświęcił swoje ciało, aby przywieźć do domu medal dla swojego kraju.

Problem oczywiście nie tkwi w fanfarach ani w krótkiej narodowej sławie („Byłem naTaniec z gwiazdami„Hope głosi w jednej scenie), to kolor samego medalu. Nawet urokzłotoMedaliści mogą z czasem blaknąć, a brązowe heroiczne osiągnięcia Hope na igrzyskach olimpijskich w 2004 roku, które pozwoliły jej utrzymać się na powierzchni, przygasły do ​​czasu otwarcia filmu. W akcie zarówno przesadnej desperacji, jak i dziecięcego przywiązania do koca ochronnego, Hope każdego dnia nosi rozgrzewkę swojego zespołu w USA. Wciąż ma dwadzieścia kilka lat, grzebie przez życie w bańce brzydkiego ego, błędnych praw i naprawdę przezabawnego i smutnego lekceważenia tych, którzy ją najbardziej kochają.

Power Rangers Toys 1990

Gdy Hope obniża swój codzienny darmowy koktajl mleczny, dodatek do jej sławy w lokalnej restauracji Amherst, poznajemy Maggie Townsend (Helen Lou Richardson), nową bohaterkę gimnastyki w rodzinnym mieście, która jest na dobrej drodze do zdobycia złotego medalu olimpijskiego, który miałby atut Miej nadzieję na brąz Ann Gregory i usuń Hope z jej tronu jako najbardziej ukochaną gwiazdę Amherst.

Chociaż film jest komedią i sprawia, że ​​publiczność się śmieje od końca do końca, porusza też coś głębszego. Sprytnie ukryta pod humorem filmu, jest zbyt powszechna walka sportowca, który musiał stawić czoła emeryturze w wieku, w którym większość dorosłych kończy właśnie szkołę średnią. Życie sportowca jest jednym z najbardziej wyjątkowych i inspirujących, ale także jednym z najbardziej obciążonych ciśnieniem i wyzwań, a kiedy światła przygasają, a podium zostaje wywiezione, wielu sportowców może czuć się samotnych i zagubionych bez celu i planu. Dziesięciolecia treningu nie pozostawiają zbyt wiele czasu na przygotowanie się do końca życia. Dla każdego, kto do pewnego stopnia odniósł sukces w sporcie i odniósł sukces, może to być potężna historia.

Sami najwięksi olimpijczycy na świecie mogą walczyć o rezygnację z rywalizacji, nie tylko ze względu na sławę i złote medale, które mogą wiązać się ze zwycięstwem, ale także ze względu na strukturę treningu oraz wyznaczanie i osiąganie celów, które stają się kluczowe dla życie sportowca.

Michael Phelps, który przeszedł na emeryturę po igrzyskach olimpijskich w 2012 roku jako najbardziej utytułowany olimpijczyk wszechczasów, w 2014 roku niespodziewanie powrócił do pływania. USA dziś, na emeryturze był „znudzony”. Omawiając zalety powrotu, wspomniał o strukturze treningu i współzawodnictwa: „Dobrze jest mieć jakąś strukturę w moim życiu. Tak zawsze byłem. To jest coś, czego potrzebuję. Powiedział. Phelps musiał co prawda starać się pozostać na czystej ścieżce, kiedy nie pływał, został aresztowany za jazdę pod wpływem i ostatecznie uczestniczył w odwyku.

opalanie dla bladej skóry

Dame Kelly Holmes, która na Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku zdobyła podwójne złote medale dla Wielkiej Brytanii, otwarcie mówiła o swoich zmaganiach po przejściu na emeryturę: „Bycie dwukrotną mistrzynią olimpijską nie odebrało jej tego”. Powiedział Holmes Ekspres w 2014 roku „Po przejściu na emeryturę byłem jak każdy inny sportowiec. Dochodzisz do punktu, w którym się gubisz, tracisz tożsamość, nie wiesz już, kim jesteś, co robisz ”.

dlaczego tyran został odwołany

Brąz oddaje tę izolującą samotność „Co teraz?” i owija go wewnątrz antybohatera, który jest zgniły, niezamierzony słodki i niebezpiecznie zabawny. W połowie filmu docieramy do sedna pełnego niepokoju związku Hope z jej byłym trenerem - który na początku historii popełnia samobójstwo, pozostawiając Hope trenerowi Maggie Townsend na igrzyskach olimpijskich - po osiedleniu się na brąz, Hope próbowała zrobić powrót, który się nie powiódł. Trenowała na nodze, która nie została w pełni wyleczona i ostatecznie została zmuszona do przejścia na emeryturę, zanim była gotowa - winę narzuca jej trenerowi i ojcu.

Hope spędza większość czasu wBrązczas zmagać się z tym, jak zniszczyć karierę Maggie, aby utrzymać swoją własną gwiazdę na jak najwyższym poziomie, dopóki nie dowie się, że zostanie całkowicie odcięta od woli trenera, jeśli nie wciągnie Maggie na mecze. Talent Maggie jest czysty, jest gwiazdą gimnastyki o doskonałych warkoczykach, odzianej w cukier, z zębatym uśmiechem i radośnie wyćwiczonymi wersami wywiadów. A kiedy wchodzi na parkiet, by zdobyć złoty medal, publiczność w końcu widzi wewnętrzną walkę Hope Ann Gregory, ponieważ wie, że osiągnęła wielkość dzięki swojej protegowanej, ale będzie to kosztować utratę jej miejsca jako największego Amhersta bohater - po rutynie Maggie na parkiecie Hope wie, że jej czas się skończy. Moment, w którym publiczność mogłaby się najbardziej spodziewać dramatycznego, przepełnionego klątwami, sprawnego rzutu, przychodzi i odchodzi w zręczny, wręcz przeciwny klimatowi sposób. Nieczęsto zdarza się, że film, a zwłaszcza komedia, ukazuje tak wyjątkowe przejście latarki, robienieBrązoweportret częstego zjawiska w sporcie tak wzruszającym.

Pod ryzykownym humorem, grzecznym zachowaniem głównego bohatera i prawdopodobnie najzabawniejszą sceną seksu z gimnastyką, jaką kiedykolwiek stworzono,Brązto film, który porusza walkę o odejście od całej swojej tożsamości, zanim będzie gotowa, walkę o to, co się dzieje, gdy opadają flagi, gra hymn, medale spadają z szyi, a ty kładziesz ta pierwsza stopa z powrotem na ziemię.

Zdjęcia: Sony Pictures Classics (2)

Uwaga redaktora: We wcześniejszej wersji tego artykułu stwierdzono, że Phelps był dwukrotnie aresztowany za jazdę pod wpływem alkoholu na emeryturze. Jego pierwsze aresztowanie miało miejsce w 2004 roku, kiedy nie był na emeryturze.